BISTERAN – nowa generacja nadtlenku wodoru stabilizowanego srebrem, posiada pozwolenie MRiRW nrS-253/11
Korzyści regularnego stosowania
- wzmacnia system korzeniowy i stymuluje wzrost roślin
- wzrost jakości i wielkości plonów
- wzmacnia odporność na stresowe warunki środowiska
- ogranicza występowanie chorób
- w przypadku uszkodzeń przyśpiesza gojenie ran i regenerację roślin
- wydłuża okres przydatności owoców do spożycia i trwałości w transporcie
Wyjątkowe zalety
- brak karencji i pozostałości w plonach
- możliwości stosowania już od 5℃ do 60℃
Porzeczka (Ribes) to popularny krzew owocowy uprawiany w Polsce, ceniony za smaczne owoce bogate w witaminy i minerały. Aby uzyskać obfite plony wysokiej jakości, należy spełnić specyficzne wymagania tej rośliny oraz zadbać o odpowiednią pielęgnację.
Stanowisko i gleba:
Porzeczki najlepiej rosną na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od silnych wiatrów. Preferują gleby lekkie, żyzne, próchnicze, o odczynie pH zbliżonym do obojętnego (6,0–7,0). Przed posadzeniem warto wzbogacić glebę nawozami organicznymi, takimi jak kompost czy obornik, co poprawi jej strukturę i zasobność w składniki odżywcze.
Sadzenie:
Optymalny termin sadzenia porzeczek to jesień (październik–listopad) lub wczesna wiosna (marzec). Sadzonki z odkrytym systemem korzeniowym sadzi się w okresie spoczynku roślin, natomiast te uprawiane w pojemnikach można sadzić przez cały sezon wegetacyjny. Zaleca się sadzenie porzeczek w rzędach, zachowując odstępy 1,0–1,5 m między krzewami oraz 1,5–2,0 m między rzędami. Po posadzeniu pędy przycina się na wysokość około 30 cm nad ziemią, co sprzyja lepszemu krzewieniu.
Nawożenie:
Porzeczki mają umiarkowane wymagania pokarmowe. Wiosną, w fazie nabrzmiewania pąków i tuż po kwitnieniu, warto zastosować nawozy azotowe, takie jak saletra amonowa, w dawce 2–4 kg na 100 m². Dodatkowo, nawożenie potasem (np. siarczanem potasu) w dawce około 3 kg na 100 m² wspiera rozwój owoców. Co 2–3 lata zaleca się również nawożenie organiczne, np. kompostem, w celu poprawy struktury gleby i dostarczenia mikroelementów.
Pielęgnacja:
Regularne podlewanie jest kluczowe, zwłaszcza w okresach suszy, aby zapewnić odpowiednią wilgotność gleby. Ściółkowanie gleby wokół krzewów, np. korą sosnową czy słomą, pomaga w utrzymaniu wilgoci, ogranicza rozwój chwastów oraz chroni korzenie przed mrozem zimą. Cięcie porzeczek różni się w zależności od gatunku:
-
Porzeczka czarna: Najlepiej owocuje na pędach jednorocznych i dwuletnich. Co roku usuwa się najstarsze pędy, pozostawiając 4–6 najsilniejszych jednorocznych oraz 2–3 dwuletnie.
-
Porzeczka czerwona i biała: Najwartościowsze są pędy trzy- i czteroletnie. Po trzecim roku po posadzeniu pędy skraca się do 5 oczek, a w kolejnych latach nowe pędy skraca się do 3–5 oczek. Co roku usuwa się pędy starsze niż czteroletnie oraz te chore czy słabe.
Ochrona przed chorobami i szkodnikami:
Porzeczki mogą być narażone na różne choroby, takie jak antraknoza liści czy rdza wejmutkowo-porzeczkowa, oraz szkodniki, w tym wielkopąkowca porzeczkowego czy mszyce. Regularne monitorowanie plantacji, usuwanie porażonych pędów i opadłych liści oraz stosowanie odpowiednich środków ochrony roślin są kluczowe w zapobieganiu i zwalczaniu tych problemów.